KEBYE 26 KEKLİK

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Fatma, teyzesi İso’ya;
“‐çaylarımızı içtikten sonra, Sultan Gelin’e gidah, epeydir ben de görmeyim. Senden bahsetmiştim, ‘tamam, getir yanıma, hem mesleği alışır, hem de bene yardımı olur’ demişti. Okuma‐yazmayı da örgenirsin yanında. Şeherden de müşterileri var, yeni insanlar yeni arhadaşlık demek, yeni arhadaşlıklar da; yeni bilgi ve görgü demektir. Bunları iyi belle!”
İso teyzesinin söykediklerini aklına not ederken bir taraftan da, nasihatların derinliğini anlamaya çalıştı: ‘nasıl ki beş parmağın beşi bir değilse; her insan da ayrı bir kişilik ve karakterdir. Herkesten mutlaka bir şey öğrenilir, ama iyi, ama kötü!
İso teyzesine;
“‐deza…. biliy misin? Bazar günü bize musafır gelecah, babama ricada bulunacahlar, Bekir’le evlenmeme razı olsun diye. Sizin de habarınız var mı?”
“‐yoh kızım, habarımız. Herhal enişteni de çığırır İbram. Bogün şeherde birbirlerini görürler onlar. Hade kah, Sultan’a gidah.”
Kalkarlarken, İso beraberinde getirdiği kumaşları da alır. Çiçekli pazeni gören teyzesi, beğenisini dışa vurmaktan kendini alamaz;
“‐kız ne güzel kumaşmış bu. Anan nerden almış acaba? Bu kumaştan ben de alayım gendime.”
İso cevap vermeden önce, biraz duralar ve;
“‐valla deza gelin kadifeyi, babam kaçahtan getirdi. Çiçekli bazenleri de; hediye etmişti Necat Efendi’nin Hanımı. Çoh hoşuna gettiyse, al senin olsun.”
Teyzesi;
“‐oy kuzum benim, dezasına hedaye vermah istey. Kıyamam, sene daha çoh yakışır, hem önümüz kış, sıcah tutar.”
Konuşa konuşa, Sultan’ın evine varmışlardı. Sultan kapının önünde, evden uzaklaşan iki kadının arkasından bakarken, Fatma ve İso’yu görünce;
“‐buyur buyur,… içeri geçin. Ben de gidenlere it hırlamasın diye bekleyim.”
Peşlerinden içeri giren Sultan, sözlerine devam ederek;
“‐ Gidenlerin bazar günü düğünleri var, dikişlerini almağa gelmişlerdi.”
Birden gözlerini, İso’nun üzerinde sabitleyerek;
“‐kız seninde mi düğünün var yohsa? Gelin kadife getirdiğine göre.”
Fatmaya da dönerek;
“‐senin neyin oliy, bu güzellıh hırhızı!”
Sultan iltifatlarını sıralarken, İso’nun gözünü kaçırmasına fırsat vermeden devam eder;
“‐bir de derler: ‘şeher kızları çoh güzel’, gelsin de güzellik görsünler. Vallah bu okula giden şeherli kızlardan da güzel! Gözler kedeh kimin! Kirpikler de; çerçevesi olmuş gözlerinin! Boynu keklik boynu kimin, gümüş kemeri icat eden her kimse; senin belini görünce, yapmayı akıl etmiştir herhal!!”
İso iltifatlar karşısında kızarırken, Fatma kıs kıs gülerek;
“‐yeğenim, bacım kızı. Sene şeğirt getirdim, eti senin, kemiği bizim. Gördüğünü hemen beller.”
Buna çok sevinen Sultan;
“‐madam çalışmağa gelmiş, yan oda mutfağ. Hele bir çay koy bahım.”
Mahcubiyetini gizlemek isteyen İso, kaçar adım, odadan çıkar, yan odaya geçer. Bu sözleri sanki Bekir’in ağzından duymuş gibi hisseder kendini! Bekirin ağzından hiç böyle uzun iltifatlar duymamıştı ama; “kınalı kekliğim” demesi çok hoşuna giderdi.
.Keklik için hiç te hoş olmayan şeyler anlatılırdı, halk arasında. Ama aynı zamanda, herkes te hayrandı bu kuşa! Keklik ile ilgili dinlediği hikayelerin hepsinde, “kendi ırkına düşman, kalleş bir kuş” olarak anlatmışlardı! İso’ya. Keklik hikayelerinde; bazen bir derviş, bazen bir bilge, bazen de bir kral, pazarda satılan kekliklere bakar. Hepsinin fiyatı bir altın iken, bir tanesinin fiyatı 100 altındır. Sorarlar, ‘bu niye pahalı’ diye. Hepsinde de cevap aynıdır: ‘bu hepsinden güzel öter ve diğer keklikleri daha fazla tuzağa çeker.’ derler. Kral 100 altını sayar ve aldığı kekliğin kellesini orada koparır. Şöyle der: ‘kendi cinsine ihanet edenin kimseye hayrı dokunmaz.’ Böyle anlatırlar kekliği, ama; ihanete zorlayanın, mecbur edenin rolünden hiç kimse bahsetmez! Kafesteki keklik, erkek de olsa, dişi de olsa, tuzağa düşen hep erkek kekliktir. Kafeste öten dişi ise; erkek keklik çifleşmek için gelince DEHF*e yakalanır. Yok eğer kafeste öten erkek ise; erkek keklik bölgesini korumak için kavgaya gelerek dehf’e yakalanır.
.Çayın demlenmesini bekleyen İso, dam direklerine asılmış, cep şeklindeki küçük küçük rengarenk torbaların*, içinde ne olduğunu merak eder. Daha önceleri buna benzer küçük bez torbalara konmuş sebze tohumlarını Fatma teyzesinin evinde görmüştü ama burdakiler farklıydı sanki. Teyzesi torbaları üst üste bir tağanın içine koymuştu. Sultan Gelin torbacıkları, birbirinden uzak bir şekilde tavan direklerine asmış olmanın yanısıra, yaz meyvelerini de, file şeklinde ördüğü iplerle bağlayarak direklere asmıştı. Nedenini sorsam, ayıp olmaz mı acaba diye içinden geçirir, sonra vazgeçer sormak fikrinden. Ne de olsa artık bahçada kalacağımdan, öğrenirim, der kendi kendine. Demlenen çayı alan İso, diğer odaya geçerek servis yapar. Sultan Gelin takılır İso’ya;
“‐kız, bazara istemeye geliylermiş seni. Éle tez getme olmaz, bir müddet burda bene yardım edecahsın, işi örgenecahsın, ben get dedigim zaman gidecahsın.”
Bu sözleri duyan İso daha da kızarır ve kısa bir cevap verir;
“‐hayırlısı…….” der.
.Çaylar içilirken, dışardan gelen sese kulak kabartırlar, Fatma;
“‐bu bizim Sabri’nin sesi.”, der ve dışarı çıkarak, “Sabri, beni araysan burdayım. Sen eve get, ben de birezden gelirim. İso’yu bırahmaya gelmiştim.” der.
Sabri;
“‐uşahlar burda olduğunu dilediler. Ben de şalvarlık kestırmıştım çarşıda, onu getirdim, Sultan Bacey bene tiksin diye. Aha bu kumaşı al, bazar gönü bizim İbram’ın musafırları varmış. Beni de çığırdılar, bazara yetiştirirse eyi olur, aha ben eve geçiyim, sen de işin bitince gel.” Kumaşı Sabrinin elinden alan Fatma tekrar içeri girerek, İso’ya;
“‐çayımı tezele kız, bu savudu. Çay, sıcah sıcah içilir.”
…………………..
Not;
*dehf: çok ince ipliklerle kare kare örülmüş ve kafeslerin önüne serilerek, sese gelen kekliğin ayaklarına dolanarak, yakalanmasına yarayan tuzak.
*tohumların içine konulup tavan direklerine asılan rengarenk bez torbalarını, şimdiki çocuklar görse; balonlarla süslenmiş bir doğum günü kutlaması var sanarak, gözleri PASTAyı arar!!😄😄😄😄
………………….

…….DEVAM EDECEK…….